Ei mig hræðir aldan stinn

Jón var eitt sinn á sjó ásamt fleiri mönnum. Hrepptu þeir hið versta veður og var ekki annað sjáanlegt en að báturinn færist þá og þegar. Lögðu þá flestir skipverjar árar í bát nema einn, sem Sigurður hét Semingsson og Jón sjálfur, sem sat rólegur við stýrið. Segir hann þá við Sigurð:„Ætlar þú ekki að hætta að róa og gefast upp eins og hinir?“ „Nei“ segir Sigurður. „Mér er sama hvort ég fer til helvítis deginum fyrr eða síðar.“ Þá mælti Jón fram vísuna.

Vísan er líka á Vísnavef Skagfirðinga með orðamun og er þar   MEIRA ↲

Jón var eitt sinn á sjó ásamt fleiri mönnum. Hrepptu þeir hið versta veður og var ekki annað sjáanlegt en að báturinn færist þá og þegar. Lögðu þá flestir skipverjar árar í bát nema einn, sem Sigurður hét Semingsson og Jón sjálfur, sem sat rólegur við stýrið. Segir hann þá við Sigurð:„Ætlar þú ekki að hætta að róa og gefast upp eins og hinir?“ „Nei“ segir Sigurður. „Mér er sama hvort ég fer til helvítis deginum fyrr eða síðar.“ Þá mælti Jón fram vísuna.

Vísan er líka á Vísnavef Skagfirðinga með orðamun og er þar kennd föður Jóns, Ásgeiri Einarssyni frá Kollafjarðarnesi, síðar á Þingeyrum.

Aths. frá RK, dags. 9.3.16
Í bók sinni  „Ég minnist þeirra“ fjallar höfundurinn, Magnús Magnússon Stormur, um þá Þingeyrafeðga Ásgeir og Jón. Hann lýsir þar tildrögum vísunnar  á bls. 35-36 „Ei mig hræðir aldan stinn“ og hafi Ásgeir mælt hana fram í háskalegri sjóferð á skipi sínu Grænkolli. Leiðréttir hann það sem sagt er í bók Ingunnar Jónsdóttur Gömul kynni á bls. 275 þar sem umrædd vísa er eignuð Jóni Ásgeirssyni. Jafnframt segir Magnús að það hafi verið Jón Semingsson en ekki Sigurður bróðir hans sem var með í þessari sjóferð og missti ekki móðinn.    ↑ MINNA