Hallvarður

Svigna fornu salartré
sig í hornin dregur.
Dreifir að morgni draumafé
dagur nornalegur.

Ef mig rekur upp á sker
eða sekur gerður
hrakinn tek ég hús á þér
hvað sem meira verður.

Þó er hljótt í huga spurt
hvað mér ótta býður.
Víst mun þótti þoka burt
þegar nóttin líður.

Grár í lund ég geng og kem.
Gefst þá stundarfriður.
Grefst þá undan öllu sem
okkar fundi styður.

Flest það gagn sem fann ég í
ferð um sagnalöndin
lítinn fagnað færir því
fjötra þagnarböndin.

Fjallið roðar sól um síð.
Sigrar voðinn eigi.
Ljóðaboð um betri tíð
birta góð með degi.