Fróðá

Eg veit að enn er langt í land
og liðið gerist þreytt
og kannski fram að Fróðársand
loks flýtur sprekið eitt.
Það sakar ekki heldur hót
því hugur minn á stefnumót
mun svífa djarft um sollin höf
þótt sígi skip í vota gröf.

Þú kannast við hinn góða gest
er gisting að þér hlaut
Af öllum þó á beði best
ég blíðu þinnar naut.
Þótt aðrir bændur ættu þig
og einn ég færi um refilstig
ég skeytti ei hót um boð né bann
því best þú kysstir sekan mann.

Þótt færi ég hálfan heiminn kring
mig hingað aftur bar
og ætíð Birni Breiðvíking
á bæjum fagnað var.
Og hvar sem kennir kjölur grunns
ég knerri mínum ræð til hlunns
og hver sem ræður ríkjum hér
ég ríð í nótt að heilsa þér.

Eg elska þig, ég elska þig
því yfir mér og kringum mig
er sífellt æskusvipur þinn
á sveimi hljótt um bústað minn.
Þér vindar, treystið stöng og stög
þér stormar, herðið skrið!
Því faðmlög eru hin einu lög
sem ástin kannast við!