Kveldúlfur

Atalt traustu taki
teygir lopann vinda hönd
skýjaróts úr skvaki
skyggnist sólin yfir lönd.
Blökkum rúnum ristir
ránarfeldinn storma-egg
póll úr poka hristir
puntaskelfi, hregg.

Höm í hríðarbakkann
hokið setur jöklastóð
kembir kaldan makkann
Kári geyst um Heljarslóð.
Rastir eru á reiki
róminn brýna strendur við
stíga faldafeyki
fram um opin svið.

Kvöldið hröðum höndum
hleður úrgan skuggavegg.
Syngur Rán á söndum
svipum fjöllin tyftir hregg.
Óbyggt landið eygir
aðvífandi Norðra drótt.
Úr tröllapípum teygir
tóna marga nótt.

Skalla í öldur ota
errið löngum Reykjanes
ránardætur rota
ramar þulur yfir les.
Svalt er enn á seltu
sést þar skip í kófi þó
sem í vosi og veltu
veður Faxasjó.

Berst í báruskvaldri
beint að landi kistufjöl
knúð af kynngigaldri
keyrð með rögg um djúpin svöl.
Hamlar gjálp og grandi
glíkt og fljúgi af boga teinn . . .
Leggur þar að landi
landnámsmaður einn.