Gísli Jónsson dannebrogsmaður | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn

Innskráning ritstjóra

Gísli Jónsson dannebrogsmaður

Fyrsta ljóðlína:Þá hnígur sólin hafs við brún
Heimild:Austurland.
bls.15.5 1920
Viðm.ártal:≈ 1925
Flokkur:Eftirmæli
1.
Þá hnígur sólin hafs við brún
og hinstu geislar brenna
á bjartan morgun minnir hún
og muni’ upp aftur renna.
Ævisól góðs og göfugs manns
eins glöðum morgni lofar
þá svífur frjálsa sálin hans
sorta og nóttu ofar.
2.
Þess lengur sem hann drýgði dáð
og dagar urðu fleiri
þess hærra marki hafði náð
og hylli betri og meiri
því aldrei þreyttist höndin hög
að hlúa, bæta, prýða
því honum setti listin lög
þeim lögum varð að hlýða.
3.
Og þegar vinna þurfti störf
er þrek og hyggni kröfðu
þá var hans haga höndin þörf
og hömlur engar töfðu.
Við hlið hans gengu glaðvær lund
og göfugmennskan bjarta
svo heimil var þar vinarmund
og viðkvæmt bróðurhjarta.
4.
Í vinaskjóli hlýju hann
á hinstri ævistundu
þá tryggu hvíld og friðinn fann
er flestir kjósa mundu.
Það voru’ hans bestu verkagjöld
— og vinum Ijúf að inna —
að eiga heiðskírt ævikvöld
og engan skugga finna.


Athugagreinar

Jarðarför Gísla, dannebrogsmanns, Jónssonar fór fram á hádegi s. l. mánudag og hófst með húskveðju á heimili hins látna. Ýmsir elstu og helstu borgarar bæjarins báru kistuna út á líkvagninn. Var fjöldi manna viðstaddur. Við jarðarförina var sungið kvæði það, eftir Pétur Sigurðsson á Vestdalseyri, sem birt er á öðrum stað hér í blaðinu.