Haustlauf

Það flögrar lágt um foldarsvið
hið fölva skógarblað.
Þó stansa ýmsir aðeins við
og augum renna á það.

Það á ei vorsins ilm né skart
sem unga laufið bar.
En minnir okkur á svo margt
sem einu sinni var.

Ljóðin eru litadauf
sem líða um huga minn
þau falla eins og fölnað blað
sem feykir vindurinn.