Einar Jónsson myndhöggvari

Þagnarheimur þinn var stór og fagur –
þar var nótt – og náðarríkur dagur.

Guðum hjá þú gullið andans skyggðir –
glampar það í myndum sem þú byggðir.

Fjallið háa – fjólan – undur smáa –
fossins afl – og hamragljúfrið bláa –

norðurljós – með logavængi þanda –
leynast öll í verkum þinna handa.

Í helgidómi þinna hljóðu sala
heyrði ég þig guðamálið tala.

Þú leiddir mig um listgyðjunnar heima –
leyfðir mér – í fylgd með þér – að dreyma.

Gullin dögg á grasi þinna lunda
glitrar – er ég minnist þeirra stunda.

Trúin þín var heit og himinborin –
hjartað viðkvæmt – líkt og blóm á vorin.

Allt þú skildir – allt þú vildir bæta –
enginn mátti þjást – ei barnið græta.

Hógvær – þínum hugsjónum æ sýndir
hollustu – þær ódauðleika krýndir.

Landið sem þú unnir öðrum framar
auðmjúkt geymir meitil þinn og hamar.

Ei fæ þakkað – Einar – þínar gjafir –
um það votta fátæklegir stafir.

Mannvinurinn – mildur – sannur – hljóður –
mun þér búinn uppheimsstaður – góður.