1. Skólasöngvar – Lögin eftir Pál Ísólfsson

Fimmtugsafmæli Gagnfræðaskólans á Akureyri
I.
Vorið er komið heim í Hörgárdalinn
heilsar á ný og fagnar gömlum vinum
ber frá þeim kveðju, er kól og féll í valinn
kemur með söng og gleðst með öllum hinum.
Vorið – það heilsar vinum sínum öllum:
Velkomnir aftur heim að Möðruvöllum.

Margt hefur breyst og margs er hér að sakna.
Mörgum er ljúft að gista fornar slóðir.
Moldin er trygg og minningarnar vakna.
Máli hins liðna tala steinar hljóðir.
Margt hafa árin tengt við gamla grunninn.
Geymt er hér margt – og þó er skólinn brunninn.

Bræður og vinir, blessum liðna daga.
Breytingum tímans æðri kraftar ráða.
Vel er, ef okkar verk og ævisaga
verða þeim ungu hvöt til nýrra dáða.
Þá hafa ræst í Íslandsbyggðum öllum
óskir sem fengu líf á Möðruvöllum.
II.

Það boðar líf að læra
og ljós að stefna hátt
og því skal þakkir færa
og þroska hugans mátt.
Þeim opnast ótal vegir
sem upp á tindinn fer
og lengra andinn eygir
en auga mannlegt sér.

Sá einn sem áfram sækir
á andans þyrnibraut
og stæltur störf sín rækir
hann storkar hverri þraut.
Hann ber sitt manndómsmerki.
Hann markar öðrum slóð.
Hann vex með sínu verki.
Hann vitkar sína þjóð.

Í dag skal hátíð halda
og heiðra hvern þann mann
sem verður góðra gjalda
að göfgu starfi vann.
Nú birtast bænir hljóðar
og blessun þúsundföld.
Hér voru vættir góðar
að verki – í hálfa öld.
III.

Í djúpi andans dafnar eilíf þrá.
Allt dauðlegt kyn vill æðri þroska ná.
Þeir skynja fyrstir lífsins leyndu mál
sem læra að skynja sína eigin sál.
Sú þörf, sem menn til meiri fræðslu knýr
er merki þess, hvað inni fyrir býr.
Sá vitkast mest, sem vinnur þyngsta raun.
Vinna er máttur, þekking sigurlaun.

Þó eldri kynslóð eigi lög og heit
þarf æskan samt að hefja nýja leit.
Margt fagurt orð er fornum rúnum greypt
feðranna reynsla dýru verði keypt.
Sinn leyndardóm hið liðna í skauti ber.
Allt líf er samstarf þess, sem var og er.
Hin forna speki, minninganna mál
er megnug þess að styrkja unga sál.

Sjá, hinna föllnu nýtur æskan enn
sem unnu göfug störf og voru menn
sem gátu fjötur fáviskunnar leyst
fræðsluna aukið, giftu landsins treyst.
Öll þjóðin skilur þeirra tign og dáð.
Með þeirra hjálp var mörgum sigri náð.
Og hver sem heill að þjóðar viðreisn vann
er verður þess, að æskan blessi hann.
IV.

Það fylgir því ábyrgð að fara með völd
það fylgir því ábyrgð að lifa
og þjóðin man nöfn þeirra öld eftir öld
sem örlagarúnirnar skrifa.
En öllum sem virða sín helgustu heit
er heimurinn opinn og fagur
og fagnandi og ung er hin frjálsborna sveit
og fram undan – skínandi dagur.

Hún lifir og nemur þau lönd, sem hún á.
Hún logar af heilögum eldi.
Úr skínandi draumum og skyldunnar þrá
hún skapar sitt framtíðarveldi.
Þó bjart sé í lofti, þá birtir þó enn
um byggð hinna hrjóstrugu landa.
Öll veröldin hrópar á máttugri menn
á meiri og voldugri anda.
V.

Undir skólans menntamerki
mætast vinir enn í dag.
Sýnum öll í vilja og verki
vöxt og trú og bræðalag.
Forna dáð er fremd að rækja
fagrir draumar rætast enn.
Heill sé þeim hingað sækja
Höldum saman Norðanmenn.

Enn er liðinn langur vetur
loftin blá og jörðin græn.
Hefji hver sem hafið getur
huga sinn í þökk og bæn.
Svo skal lofa liðna daga
að líta fram og stefna hátt.
Þá fær Íslands unga saga
æðra líf og nýjan mátt.

Allt skal lúta einum vilja.
Allt skal muna þennan dag.
Allir sem við skólann skilja
skulu syngja þetta lag.
Sýnum öll á sjó og landi
sigurþrek hins vitra manns.
Sýnum það að afl og andi
eigi skóla norðanlands.