Gunna

Nú vaknar jörðin af vetrarsvefni
og vorið syngur í kringum mig.
Það finnst mér tilvalið ástarefni
ó, elsku Gunna, ég kyssi þig.

Hörpu dalsins ég heyri óma
hvergi dýrlegri blett ég finn.
Á hverju smáblómi litir ljóma
lífið tilbiður höfund sinn.

Á meðan öndin í okkur hjarir
og ástin bruggar sitt rauða vín
þínir kossar og þrýstnu varir
er þúsundfaldasta gleðin mín.