Jón Valdi

Höf. hefur nokkurn aðdraganda að ljóðinu, rifjar upp að talsvert hafi verið um förumenn í Húnaþing á uppvaxtarárum hans og Jón var einn þeirra, frá Valdalæk á Vatnsnesi og því auknefndur Valdi. Þau urðu ævilok Jóns að hann var sendur vestur í sveitir að sækja steðja og skrúfstykki, var leið löng og baggar þungir. Hreppti hann illt veður og marðist undir byrði þessari, komst að Stóruborg í Víðidal, lagðist veikur og dó af meiðslum þessum.Var það laust fyrir aldamótin 1900 og var Jón þá kominn á áttræðisaldur.
Fyrir ljóðinu gerir höf.   MEIRA ↲

Höf. hefur nokkurn aðdraganda að ljóðinu, rifjar upp að talsvert hafi verið um förumenn í Húnaþing á uppvaxtarárum hans og Jón var einn þeirra, frá Valdalæk á Vatnsnesi og því auknefndur Valdi. Þau urðu ævilok Jóns að hann var sendur vestur í sveitir að sækja steðja og skrúfstykki, var leið löng og baggar þungir. Hreppti hann illt veður og marðist undir byrði þessari, komst að Stóruborg í Víðidal, lagðist veikur og dó af meiðslum þessum.Var það laust fyrir aldamótin 1900 og var Jón þá kominn á áttræðisaldur.
Fyrir ljóðinu gerir höf. svofellda grein:„Veturinn 1942 var ég í vinnu hjá Bretanum, en 10. jan. meiddist ég talsvert og varð að liggja rúmfastur í nokkrar vikur. En það einkennilega skeði, að örlög Jóns gamla Valda eru alltaf í huga mér(hann lét mig aldrei í friði dag né nótt). Datt mér þá í hug að safna því er ég vissi um karlinn og flytja erindi um hann í Húnvetningafélaginu.
En það er svona einstöku sinnum
að allt sem ég tala og segi
verður að litlu ljóði
þótt ljóð það ei heita megi.
Lesendur bið ég að hafa hugfast, að ég er ekki skáld, mál og kveðandi er því einfalt og fátæklegt iens og förumaðurinn sjálfur.“ Þessi voru lokaorð höf. áður en hann ritaði ljóðið.
   ↑ MINNA