Hin króníska siðvilla

Andlegt líf er ekki hér
ofarlega í sálum.
Annað hærra í öllu ber,
efnishyggja í málum.

Mein það hindrar mönnum í
manndóms sálarbata.
Finn ég alltaf fyrir því
ferli sem ég hata.

Samleið á ég enga með
aurasjúkum glópum,
sem í trú á vítis veð
vaða fram í hópum.

Veit ég margan syndasel
svíkja kosti hreina.
Krónugræðgi og grútarþel
göfgar ekki neina.

Því ég sakna þeirra er mest
þar á móti stóðu.
Og sem gegnum gildi best
góðar vörður hlóðu.

Minning slíkra mér er kær,
magnar þrá í skyni.
Oft ég hugsa angurvær
um þá horfnu vini.

Elinborg var alltaf hér
ein af þessum fáu
sem að meira en gegnum gler
greindu, fundu og sáu!