SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1274)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Bænir og vers (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
Laugamaður kvaddurFyrsta ljóðlína:Nú kveðjum við skólann og höldum héðan
Höfundur:Þorbjörn Kristinsson kennari,
Heimild:Saga Laugaskóla 1925-1988. bls.296
Viðm.ártal:≈ 1950
1. Nú kveðjum við skólann og höldum héðanen hugsandi spyrjum því að: Komum við aldrei að eilífu hingað aftur á þennan stað? Fáum við aldrei aftur að líta alla sem dvöldu hér? Þessi spurning er ofar öllu öðru í huga mér.
2. Laugamaður, er mörkuð þín stefnaer merki þitt nógu hátt? Treystu ekki á hljóma heimsins heldur þinn eigin mátt. Lát ei bugast þótt brekkan vaxi á braut þinni verði steinn. Þig skiptir engu þótt skyggi með köflum sé skjöldur þinn alveg hreinn.
3. Ég man er við fundumst í fyrsta sinniþá féllust mér hendur og orð. Síðan höfum við löngum leikið og lesið við sama borð. Síðan hefurðu verið minn vinur vinur sem aldrei brást. Ég sagði þér allar sögur mínar sorgir, gleði og ást.
4. Hver von sem þú elur í vitund þinnimeð vorinu glæðist á ný þótt sumar hafi að hálfu leyti horfið gleymskuna í. Þótt engar rætist, þær áttu flestar í öndverðu tilverurétt. Þótt engar rætist, þú getur grafið þeim gröf í sólríkan blett.
5. Laugamaður, við lítum til bakaþað liðna er enn ekki gleymt. Hvert orð sem við trúðum hvor öðrum fyrir til eilífðar verður geymt. Loks þegar bíllinn ber þig héðan bæn mína skilur ei neinn. Ég stend úti á hlaði, hljóður í bragði hugsandi, spurull, einn.
6. Minning um löngu liðna dagalifir í huga mér. Þótt heimurinn væri helmingi stærri skyldi hugur minn fylgja þér. Ég finn þegar okkar fundum lýkur verða fátækleg orðin mín. Fólgin í nokkrum fallandi tárum verður fegursta kveðjan til þín. |