Hræðstu ei myrkur

Hræðstu ei myrkur, hel né kulda
harmar dvína, líður nótt.
Koma ráð með hverjum degi
kenndir sárar dofna fljótt.
Þó í svipinn hretin hörðu
hafi dregið úr þér mátt
bíddu róleg, bráðum kemur
blærinn hlýi úr suðurátt.

Vertu glöð þó vonin bregðist.
Veltu steini úr annars leið.
Brostu á ný – og byrjaðu aftur
brautin þín uns verður greið.
Horfðu upp í himinblámann
hrífstu með er sólin skín.
Yndislega ævintýrið
einhvers staðar bíður þín.