Í Varmahlíð

Hvern sumardag ég þessar stundir þrái
er þrýtur loftsins mildu táralind.
Í suðri gnæfir Mælihnjúkur hái
í himintjöldin fellir sína mynd.
Frá Tindastóli í tign og veldi sínu
að Tröllaskaga lína hver er skýrð.
Enn gleðistund af gnægtabúri þínu
mér gjöful veitirðu íslensk fjalladýrð.

Nú blikar sól á Blönduhlíðarfjöllum
og blómum skrýðist fell og grundin slétt.
Það bylgjast gras á Hólmsins víðu völlum
á Vindheimum er fáki hleypt á sprett.
Í norðri Drangey dvelur hafs í beði
úr draumabláum sjávarfeldi rís.
Ó, fagra mynd, ég fyllist sannri gleði
og færi þakkir minni heilladís.

Við brekkurætur hógvær áin hjalar
og hennar bylgjur kvika létt við stein.
Þá blærinn þýðu töframáli talar
er titra lauf á birkiskógargrein.
Hér fyllist brjóst mitt ást og innri friði
þó áfram niði lífsins elfur stríð.
Það ómar allt af söng og kvæðakliði
er kvöldsins skuggar gista Varmahlíð.