Endurminning og hvöt – brot | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Um safnið
Ljóð
Lausavísur
Höfundar
Þýðendur
Heimildir

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt  (1278)
Afmæliskvæði  (11)
Ástarljóð  (10)
Baráttukvæði  (3)
barnagælur  (1)
Biblíuljóð  (3)
Brúðkaupsljóð  (1)
Bænir og vers  (1)
Daglegt amstur  (8)
Eftirmæli  (13)
Ferðavísur  (3)
Ferðavísur, Minningar- og erfiljóð  (1)
Formannavísur  (1)
Fræðsluljóð  (1)
Gamankvæði  (18)
Grettir og Illugi  (1)
Háðkvæði  (8)
Hátíðaljóð  (2)
Heilræði  (1)
Hestavísur  (2)
Hindisvík  (2)
Holtavörðuheiði  (3)
Húnaþing  (8)
Húnvetningar  (7)
Hyllingarkvæði  (4)
Jóðmæli  (1)
Jólaljóð  (3)
Kappakvæði  (1)
Lífsspeki  (2)
Ljóðabréf  (6)
Minningar- og erfiljóð  (31)
Náttúruljóð  (48)
Oddi  (1)
Rímur  (1)
Sagnakvæði  (1)
Sálmar  (2)
Skáldsþankar  (44)
Strandir  (2)
Söguljóð  (11)
Söngvamál  (1)
Tíðavísur  (1)
Tregaljóð  (4)
Þululjóð  (1)
Ættjarðarkvæði  (15)
Ævikvæði  (2)

Endurminning og hvöt – brot

Fyrsta ljóðlína:Sinnismóður sinni frú
Höfundur:Halldór Snæhólm Halldórsson frá Sneis
Heimild:Troðningar og tóftarbrot.
bls.269
Viðm.ártal:≈ 1925
Sinnismóður sinni frú
þá svarar makinn:
Hetjan engin hrærist nú
þó hún sé nakin.
Dalinn þurfum drengilega að verja
dáð og hreysti honum vil ég sverja.
Sonurinn til svara tók
í seinna lagi:
Fornar konur fýstu syni
í frægðar slagi.
Eg vil heldur buxnaskrámur bera
en búast skarti og ættarleri vera.


Athugagreinar

Í Glímufélagi Laxdælinga vildu buxur oft bila á átökunum. Var þá ekki laust við að glímumenn fengju ákúrur hjá húsmæðrunum eins og getur um í kvæði höfundar sem hann gerði 1921