Grænlandsvísur

Þegar gyllir sólin sund
sanda grjót og frera
þá er hollt á Grænlandsgrund
í glöðum hópi vera.

Hér er blómi úr bændum lands
byggða vorra sómi
kætir augu í karlafans
kvenna þeirra ljómi.

Nú er afl mitt orðið slappt
á því fátt af vonum.
En einhvern tíma hefði ég haft
hug á slíkum konum.

Herra Jónas heiti gaf
að hrösun hver með konum
skyldi að bragði borgast af
búnaðarfélögonum.

Ellin hún er örg og blind
og erfitt hana að temja.
Lengur ekki ljúfa synd
leyfir hún hún mér að fremja.