Kötludraumur

Már hefur búið
manna göfugastur
(nýtur höfðingi)
á nesi Reykja;
hans trúi eg kvinna
Katla heiti;
sú var menja skorð
manna stórra.

Þau frá eg unntust
með allri blíðu;
hæfði þar hjóna
hvort öðru vel;
aldrei kom þar
angur á milli
meðan á láði
lifðu bæði.

Már bjóst heiman
með hrausta drengi
fór með ýta
alþingis til
skildi eftir
skorðu falda.
„Skyrtu sauma
skaltu Ulli.“
. . .

Býð eg ekki
bögurnar þessar
greindum skáldum
né göfugum mönnum;
börn eru ei vönd
að bragsmíði ljóða,
þau mega þiggja
þetta ef vilja.

Nú mega Kötludraum
kappar nefna
ljóð óvönduð
ef lesa nenna;
bregðist oss aldrei
blessan Drottins;
hér líður bragur
en höldar þagna.