Skilnaður

Viö héldumst döpur í hendur
og hugðumst að segja margt.
— Ónotuð augnablik liðu
og óvissan bæði snart.

Ég þagði. — Hún þagði líka
— og þögnin varð kuldaleg.
Höndina dró hún hægt að sér
— og hendinni sleppti ég.

Hún kastaði á mig kveðju
og kápunni vafði að sér.
— Ég vissi það ekki — veit það nú
að Valfríður unni mér.