Miðfjörður | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn

Innskráning ritstjóra

Miðfjörður

Fyrsta ljóðlína:Man ég fríða fjörðinn bláa
Viðm.ártal:≈ 1900
1.
Man ég fríða fjörðinn bláa
felldan mjúkum gróðurströndum
og Eiríksjökul „ógnaháa“
innsta vörð á heiðalöndum.
2.
Man ég Stranda borgir bláar
bjartar rísa úr norðurhafi,
yfir tinda og eggjar háar
orpið björtu geislatrafi.
3.
Man ég hálsa, brekkur breiðar,
berjalautir, holt og flóa,
silungsvötnin, víðar heiðar,
vallargróin nes og móa.
4.
Bergvatnsár og bunulindir
bruna sína leið að ósi.
Ótal fleiri undramyndir
eru í minningana ljósi.
5.
Man ég sumarsýn af löndum
signda ljóssins dýrsta fulli.
Af Eiríksjökli og út með Ströndum
allt var laugað sólargulli.
6.
Hylji liprir laxar vaka,
létta spretti stóðið þreytir,
í lofti frjálsir fuglar kvaka,
fagurgresi brekkur skreytir.
7.
Um grjóteyrar og gróna bakka
gnöldrar áin hægum niði.
Yfir tún og engjaslakka
angan berst frá lágum viði.
8.
Höfgi seig af holt og móa,
himinsólin hvílu reiðir,
yfir heiðan Húnaflóa
helgar guðvefsslæður breiðir.
9.
Man ég naprar norðanhríðar
næða yfir freðinn svörðinn,
ógnar fönn um allar hlíðar,
ísi lagðan bláa fjörðinn.
10.
Tign og harka taka völdin.
Tvinna saman skrautið prúða,
heiðu, mæru mánakvöldin
merluð norðurljósa skrúða.
11.
Svo er eðli sveitar minnar,
saman blandið tign og yndi.
Frosti og hörku fannarinnar.
fegurð vors um gróið strindi.
– – –
12.
Undurkæru æskureitir,
aldrei sá ég fegurð slíka
þó farið hafi um fríðar sveitir
fann ég hvergi þeirra líka.


Athugagreinar

Ljóðið las upp Ragnheiður Jónsdóttir á samkomu í Hæðargarði 24. febrúar 2016
U3A fyrirlestraröðin Húnvetnsk fræði/fimmti fundur.