Ég ætla að deyja fyrir heiminn, dapra líf,

Ég ætla að deyja fyrir heiminn, dapra líf,
því dauðann sjálfan getur enginn flúið
eða myrki nótt í morgunbjarma snúið
og mannvonskunni breytt í líkn og hlíf.

Því græðgin stýrir grimmum myrkraheimi
og greipar hennar slífellt blóði drifnar
en hreinar kenndir úr hjörtum manna rifnar
þó hverja stund um birtu og fegurð dreymi.

Getur þú heimur glóðir brjóstsins vakið,
gefið mér kraft og birtu stráð á veginn?
Er tilveran á tálar sífellt dregin?
Tómlegt líf! Hvað þú getur verið nakið.

Og veru minni í villu sífellt eytt
sem verður því að lokum ekki neitt.