Fjallmannavísur haustið 1961

Þegar höldum hátt til fjalla
hugur léttist, andinn kætist.
Lítum jökla skína skalla
skeður þá að draumur rætist.

Hérna fjarri glysi og glaumi
gleymist allt er huga þjakar.
Fyrri oft í fleygum draumi
ferðahömlur reyndust slakar.

Fákar spretta úr spori léttir
spyrna þétt er roku taka.
Þýðir, vakrir, þolnir nettir
þá er létt að hugsa og vaka.

Oft þú munt í anda líta
öræfanna tign og veldi.
Trautt mun böndin tryggða slíta
teygar úr fleyg af sjafnar eldi.

Þó að brott sé haldið héðan
heilla fjalla töfrar glæstir.
Þó líði á ævi munu meðan
mínum huga standa næstir.
–- ––

Napurt af fjöllum næðir
um naktar klungurhæðir.
Ísinn úr öldunum bræðir
Eygló og kenndir glæðir.