Jólanótt

Önn var á alla vegu,
umferðargnýr og þröng.
En hljómur frá Drottins húsi
helgi yfir bæinn söng.

Nú þaggar alkyrr ótta
ysinn fjær og nær.
Fellur að moldar feldi
flosmjúkur jólasnær.

Myndi nú helgi hlynna
að hugarró vökumanns,
vekja bál af þeim vonarneista,
er vakir í draumum hans.

Ljá honum létta vængi
til langflugs um víðan geim.
Sýna svið og vegi
að sótt verði Binna heim.

Ljós hallast kollur að líni,
og lukt er hin skýra brá.
Hvort sér hún í svifi drauma
söknuð mömmu og þrá.

Lítur hún ljósar myndir
í ljúfri svefnsins ró
bera sér yl og bjarma
frá bernskunnar arinstó.

Nemur hún nærri vanga
frá norðri léttan þey
í hljóðrar nætur húmi
hvísla: Gleym mér ei.

Stillt blikar jólastjarna.
Stafar helgi og frið.
Vekur mildi í manna hjörtum
og minning um horfið svið.