Byggð á Selströnd

Hugur fer um heimalönd
hlíð og gróna haga.
Sem ég brag um sólarströnd,
síst mun það til baga.

Svo hið næsta sjáum við
sjónhendingu væna.
Bæjarfellið blasir við
og blessuð eyjan græna.

Sitt á landið settu trú,
sú mun haldgóð reynast.
Bætt það hafa Bæinn nú,
býlin heita; eitt, tvö, þrjú.

Næst ég Drangsnes nefni ei seinn,
náðu í þorp að breyta.
Bóndinn þar er aðeins einn,
eftir þeim ég leita.

Frá Hellu nem eg hljóma fjær,
höldur verkaslyngur.
Sveitarhöfuð, sómakær
sat þar Ingimundur.

Og Jörundur þar ennþá býr,
arfa til er borinn.
Hög er hönd og hugur skýr,
hetju markar sporin.

Eilífðar eg eygi lönd,
ofar jarðarpínum.
Svífa lengst mun sólarströnd
sjónum fyrir mínum.