Við andlát Karls Finnbogasonar

Vatnið bjart og furðufjöll
fagrir skógarhlynir
skreyttu þína hugarhöll
hollir æskuvinir.

Hófst til liðs af hörkudug
hvar sem gerðist þörfin.
Lagðir ávallt allan hug
í ólíkustu störfin.

Heilsteypt sál og hugsun skýr
hjartahlýr og glaður
æ til reiðu eins og nýr
Íslands vökumaður.

Áður saman áttum vist
eygði sjónhring fríðan
geislastaf og grænan kvist
geymi ég frá þér síðan.

Lífs þíns hurð í fals er felld
finn ég klökkvann undir.
Við hinn bjarta arineld
urðu góðar stundir.

Þá ég met og veg á vog
vinar kynninguna
er sem norðurljósalog
leiki um minninguna.