Vor um Vatnsnes

Hlýjar öldur Vatnsnes vefja,
vorið fyllir Húnafjörð.
Tærir lækir státnir stefja,
steypast niður fjallaskörð.
Upp við ljósan himin hefja,
heiðir tindar gróna jörð.

Yfir byggð um landsins lendur
líður vængjaþaninn örn,
hvítir svanir rista rendur,
renna hljóðlaust breiða tjörn.
Og við lygnar, ljúfar strendur
leika fögur selabörn.

Þegar sólin sest að viði
sveipast landið roðablæ.
Heyra má í kvöldsins kliði
kvaka fugla út við sæ.
– Þegar nóttin fyllist friði,
fólkið lokar hljóðum bæ.

Ljúfsæt angan ungra trefja,
ylur græðir sviðin börð.
Iðnir bændur hugann hefja,
herfið ristir þíða jörð.
Hlýjar öldur Vatnsnes vefja,
vorið fyllir Húnafjörð.