Vor

Úti þeysa vindar
og væna finn ég ró.
Vorsins er að vænta
þar drengur úti hló.
Hann mun seinna
vinu sína finna.

Vaggar blíður blærinn
bátnum um mar,
bóndinn fer í fjárhúsin
á himninum er far.
Senn munu regnskýin
snjóana leysa.

Hurðum upp er lokið
og vindum hleypt inn
hressandi andblær
nú fyllir huga minn
senn mun ég
glugga mína viðra.

Vektu ekki veturinn
hann vænan fékk sér blund
vorið er hans systir
sem stráir lífi um grund.
Það er hennar hlátur
sem ég heyri.