Lindin sagði

Léttir svífa dúnhnoðrar
umbláan himingeim.

Sátu tvö við stofn
hinnar stóru eikar.

Þar vindurinn bærði laufið
og hjörðin sást í fjarska.

Þar sátu áður elskendurnir
og hjúfruðu sig
í unaði líðandi stundar.

Og eikin breiddi út
sitt volduga lim, svo lauflétt

að tók út yfir ungviðin tvö
og lindin, er átti upptök sín

falin í mosató,
millum stórra steina
sagði við steinana:

Ég hélt að það væri himininn
þegar augu þeirra birtust í vatninu.