SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
Ósigur guðsinsFyrsta ljóðlína:Djöflinum inn fyrir dyrnar þeir hleyptu
Höfundur:Jón Björnsson ritstjóri
Heimild:Sóldægur - ljóð. bls.75 - 76
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1915-1921
Flokkur:Heimsádeilur
Skýringar
Úr syrpunni „ Villiblóm “ 1915-1921....
Djöflinum inn fyrir dyrnar þeir hleyptu,
demöntum horn hans og klaufir greyptu. Svo hóf hann sín drísildjöfla mál og dreypti eitri í þeirra sál. Þeir teyguðu það eins og líf væri að leysa og væri hann hamingjuríkið að reisa. - En úti stóð guðinn, ungur og fagur. Um hann hvelfldist hinn sólbjarti dagur. Þá húmaði að í hans hjartarót, er horfði´ann á dapurt sálnablót. Hann kom til að lyfta þeim - láta þær hækka. En sá þær grynnast og sífellt smækka. - - Hann sveif inn um dyrnar. En myrkelskur múgur mætt´onum þar eins og grafkaldur súgur. Þeir reittu hans vængi og rifu hans hár og ristu á brjóstið háðungarsár. Svo hrópuðu þeir frá hlið og göflum: Við hrækjum á guði, en hömpum djöflum. - Út fór guðinn, ungur og fagur. Um hann hvelfdist hinn sólbjarti dagur. Svo hvarf hann til uppheima einn á brott. En eftir stóð fjöldinn - með klaufir og skott. Og ennþá fyrir þá djöfullinn dansar. Það dreifast yfir hann perlur og kransar. |