Morgunljóð

Nú ljómar dagur
draumafagur
og lífið verður einn lofsöngsbragur.

Eg lýt þér dagur - með þinn fulla faðm
af frjóvu ljósi, er streymdi úr sólarhjarta.
Eg sé þig strá því yfir berg og baðm -
og blómin vakna, urðir dauðar skarta.
Eg sé þig líf úr sjálfum dauða vinna.
Eg sé þig jörð á ljósi þínu brynna.

Og hjörtun lyftast hátt í himinn þinn
úr húmi og tómi duldra nætursorga.
Nú kveikja sálir aftur eldinn sinn,
er áður dó í rökkri hrundra borga.
Nú byrjar lífsþyrst, sólglöð æska að unna
og ellin kafar nýja gleðibrunna.

Konungur lífs og ljóss - eg elska þig,
þú lætur heiminn verða betri og stærri
og viltan manninn finna sjálfan sig
og söng vors hjarta óma fegri og hærri
og moldarbundin fræ úr fjötrum leysir
og fallinn kraft úr dufti jarðar reisir.

Ljómaðu dagur,
ljósbjartur, fagur,
svo lífið verði lofsöngsbragur.