Skíðadalsstemmning

Sólin á himni hlý
hellir geislum um víðan fjallasal.
Góðveðurs gullin ský
glitra yfir Skíðadal.
Hraðstreymin flúð og foss
fjörugt kliða við gróin tóftarbrot.
Hýrna við kveðjukoss
Krosshóll, Stafn og Gljúfrárkot.
Dalir og flóðlýst fjöll
faðminn breiða mót hverjum gömlum vin.
Jökulsins marglit mjöll
magnar hádagssólarskin.
Ó, öll sú dásemd og dýrð
dregur okkur ómótstæðileg til sín.
Og hvar sem þú bróðir býrð
brosir þessi mynd til þín.

Hljóðnar og hausta fer.
Hjartað lyftist í brjósti gangamanns.
Hásumarblærinn ber
blómailm að vitum hans.
Hugurinn sýnir sér
sauðahjarðir og hestamannaþing,
heyrir að hóað er
hátt í bröttum Almenning.
Hátt yfir fjöll og firrð
flæðir ljósið og sólin stendur kjur.
Standa í stoltri kyrrð
Steingrímsfjall og Ingjaldur.
Ó, öll sú dásemd og dýrð
dregur okkur ómótstæðileg til sín.
Og hvar sem þú bróðir býrð
brosir þessi mynd til þín.

Af himni sígur sól,
sést hve brekkurnar nýja liti fá.
Stend ég á háum hól,
horfi yfir Vesturá.
Rennur æ fleira fé
framan göturnar, koma þeir þá senn
og þar um síðir ég sé
sunnan ríða neðstu menn.
Loks eftir langa bið
lausan taum gef og klárinn tekur sprett.
Karlarnir hlið við hlið
halda norður, út að rétt.
Ó, öll sú dásemd og dýrð
dregur okkur ómótstæðileg til sín.
Og hvar sem þú bróðir býrð
brosir þessi mynd til þín.