Kveðja..

Blómið vaknar og blöðin teygir.
Breiðist út í sól og hlýju.
Vex úr jörð og verður til gleði.
Voryl skapar í nálægð sinni.
Er það sofnar, að enduðu dægri,
allt er breytt. En stöðugt varir
minning björt, er mun ei eyðast,
mynd um dýrmæt kynni og fögur.

Okkur eru gjafir gefnar.
Geisladýrð og fegurð lita.
Hljómar þeir, sem hjartað snerta.
Hamingja af verkum góðum.
Börn, er gleði og blessun færa.
Brosin þeirra lífsins auður.
Þakka ber að þvílíkt hljótum,
þótt aðeins skamma sé um tíma.

Lítill drengur ljósi fagnar.
Ljúflingurinn pabba og mömmu.
Yndi sinnar einu systur.
Óx úr grasi og sótti á brattann.
Vakti yl á öllum stöðum.
Átti draum um stór að verða.
Heilladísir honum sýndust
heilsa og fagna sérstaklega.

Drottinn gaf og drottinn tekur.
Dáin er nú vonin bjarta.
Syrti að á sólskinsdegi.
Sumir aldrei rætast draumar.
Furðuleg oft forlög virðast.
Faðir himna geymir svörin.
Okkar er að þola og þreyja.
Það er lífsins skyldukvöðin.

Sögu lauk með sviplegum hætti.
Sorgarinnar blæða undir.
En þó hverfi, áfram lifir
ungur sveinn í ljóssins ríki.
Verður góðum vinum falinn.
Í vörslu hans, er máttinn gefur.
Þið lítið aftur ljúfa soninn,
er lýkur stund í þessum heimi.