Kvöld

Sígur sól í ægi,
seint er nú að kveldi.
Ljósir skýjalindar
loga í nætureldi.
Logn er yfir öllu
andi dagsins flúinn.
Vötn af geislum glóa
gulli röðuls búin.

Fuglar sem hér flugu
fegurð dags að lofa
höfuð fela í fiðri,
flestir virðast sofa.
Blóm á völlum víða
vænsta skarti státa
drjúpa döpur höfði
daggartárum gráta.

Lækir falla úr fjalli
fossa mynda á stöllum.
Bylur hátt á bergi
blátært vatn, sem öllum
steinum þvær og strýkur
strá við lága bakka,
syngur lag hjá lyngi
ljóð í hlíðarslakka.

Íslensk sólarsýn
á sumarkvöldi björtu
æ með frið og fögnuð
fyllir okkar hjörtu.
Yst við hafsins hrannir
hrynur gull að lóni.
Ekkert vænna veit ég
en vorkvöld heima á Fróni.