SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
VeðrabálkurFyrsta ljóðlína:Heyrðu góði himnafaðir
Höfundur:Haraldur Zophoníasson frá Jaðri
Heimild:HérSvarf 2000-2005. Viðm.ártal:≈ 1950
Skýringar
1.vísa, Haraldur á Jaðri mæddist yfir vetrarveðrinu á útmánuðum og bað skaparann um linun á því.
2.vísa. Halli sá að Drottinn hlýddi ekki strax og kvartaði við hann. 1. Vísa.Heyrðu góði himnafaðir, hlustaðu á er nú ég tjái: Láttu stríðum linna hríðum, lægðu vind og það í skyndi! Sólarfar og sunnanmara, sendu skjótt svo hrökkvi á flótta frost og snær og freraglærur, fljótur að störfum nú er þörfin. 2.Vísa. Ekki gegnir Guð en nægar gjólur tíðar og eykur hríðar, bætir við snjó sem öllum óar, æsir frost og þrengir kosti. Nú fer að bændum nauð og vandi, naumur orðinn heyjaforðinn. Máttarvöld það meta skyldu, mildi sýna og láta hlýna! |