Minni Vestur-Íslendinga

Nú rennum vér huganum vestur um ver
og vitjum þar gamalla landa,
sem bústaði fjarlæga bygt hafa sér,
en búa þó með oss í anda;
þeir unna oss sjálfum, þeir elska vort land,
þá auðna vor gleður, þá hryggir vort grand.

Og því er það eins, ef þeir búa við böl,
mun blóðið til skyldunnar streyma;
að vita þá hrygga, það væri oss kvöl
og vildum að dveldu þeir heima;
en eigi þeir hamingju, sigur og seim
og sólskin í huga, vér gleðjumst með þeim.

En hvar sem vér lifum og hvernig sem fer
og hvað sem á leiðinni mætir,
þá vitum það bæði þar vestra og hér,
að vinátta styrkir og kætir,
og látum því aldrei að eilífu spurt,
að óvild þeim sýnum, er leituðu burt.