Hvarf séra Odds frá Miklabæ

Kvæðið birtist fyrst í Sunnanfara í september 1891 og var síðar prentar í fystu ljóðabók Einars, Sögur og kvæði árið 1897. Því hefur verið haldið fram, að hin kjarnmikla og kynngimagnaða lýsing á afturgöngu Solveigar í kvæðinu eigi sér stoð í persónulegri reynslu skáldsins. Er þá átt við svo- nefnt Sólborgarmál, sem Einar þingaði í að Svalbarði í Þistilfirði sem fulltrúi föður síns, en hann var þá sýslumaður í Þingeyjarsýslu. Sólborg hafði átt barn um veturnætur 1892, og var talið, að það væri getið í meinum. Einar hóf yfirheyrslur í máli þessu um áramótin 1892—1893. En áður en hann yfirheyrði Solveigu, vildi til sá hryggilegi atburður að hún fyrirfór sér á refaeitri og lést með miklum harmkvælum. Sumir hafa sagt, að myrkfælni Einars hafi stafað af þessum atburði og endurspeglun hans komi fram í hinni ægilegu lýsingu skáldsins á afturgöngu Solveigar. Birtingin í Sunnarfara 1891 sannar þó að þessi skýring fær ekki staðist.