Brjóstin sé ég hraust og há

Þorsteinn var ásamt fleirum á ferð frá Héraðsvötnum austur eyrarnar í Austurdalnum og yfir í Norðurárdal. Þoka var á og sást ekki til hamra upp af brekkunum í dalnum. Glaðasólskin kom er Þorsteinn hafði farið með vísurnar og kallaði hann þær ákvæðavísur.