SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
VetrarkvíðiFyrsta ljóðlína:Eitthvað vekur mér ótta
Höfundur:Gísli Halldórsson, Króki
Heimild:Handrit höfundar.. Viðm.ártal:≈ 1960–2000
Tímasetning:1980
Eitthvað vekur mér ótta;
endir vorljósra nótta langir skuggar með löndum. Fífan tekin að fjúka fyrstu vindarnir strjúka öxin ómjúkum höndum. Hljóður strýk ég um strengi stilli hörpuna lengi finn hún titrar af trega. Hún sem bar okkur blómin burt með vorfuglaróminn farin veg allra vega. Það er vonlaust að vaka víkur aldrei til baka það sem horfið er héðan. Sérhver fegurð mun falin fellir snjó yfir valinn þróast myrkrið á meðan. |