SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (113)
Viðm.ártal:≈ 1925
1. Hjá Guðmundi í Laugardælum gleði er í höllglymja hlátrasköll og prestar og Levítar láta þar sem tröll en læknirinn verstur er allra.
2. Spánýtt er mungátið en meðulin fornmygluð piparkorn en meðalagutlinu hent er út í horn því hjartanlega á katlinum sýður.
3. Á Guðmundi lækni af gleði andlit skíngirnist brennivín. þó einkum yfir toddý hann innilega gín en engin þolir drykkinn nema klerkar.
4. Guðmundur læknir er lítið eitt hýrhann er lagardýr. Hann mixtúru úr vatni og wiskýi býr og veikum í stórskömmtum gefur.
5. Í Laugardælum aldrei með ýtum er fáttekkert hrátt né þrátt, þá aðrir brosa dátt, hlær húsbóndinn svo hátt að heyrist um tuttugu rastir.
6. Í púnskollum glamrar og pillur fljúga um borðplástrana hjá lord. Ef einhver segir meinleg og ,,malisiös„ orð, glottir þá Guðmundur læknir.
7. Fúl er hún Ölfusá, því Flóanum hjáferleg rennur á. En fúlla er á glösunum Guðmundi frá. - Ég meina aðeins meðalaglösin.. Athugagreinar
Guðmundur Guðmundsson (1853-1946) í Laugardælum var læknir í Eyrarbakkahéraði frá 1877-1895. Fékk þá veikindaleyfi vegna slyss á ferðalagi. Starfaði síðar aftur á Stokkseyri, en fékk veitingu fyrir Stykkishólmi 1901.
|