Blómið

Það hljóðnar svo margt þegar haustar að
og héla á blómið sígur
sem eftir sumarsins sólskinsbað
í sárum til jarðar hnígur.
En vissan er ljúf, eftir vetrarblund
er vorbjartir dagar hlýna
þá mun það einhverja morgunstund
á móti þér aftur skína.